De laatste week van september sloeg het weer om, de dagen werden snel korter en de temperatuur kwam niet boven de 12 graden. De winter is in aantocht!
We zijn begonnen met het toilet, d.w.z eerst alle leidingen omleggen, van water en afvoer. De koppelingen van de oude afvoerbuizen zaten zo vast in elkaar, dat na een uur hard trekken en draaien we besloten dat verbindingsstuk maar door te zagen. Naar de aannemer gegaan voor nieuwe aansluit stukken, die hij gelukkig op voorraad had!! Want dat weet je hier maar nooit. De Noren klussen niet zo, dus bij de bouwmarkt vind je niet de dingen die in NL gewoon te kopen zijn.
Verder hebben we meegemaakt dat onze septictank leeggezogen werd. We wilden net de caravan aankoppelen om die naar de stalling te brengen, toen er een grote vrachtwagen achteruit de oprit af kwam rijden. Het was heel interessant te zien hoe dat legen gaat!
Hier volgt ons verslag....
Het begin: waterleiding buis doorknippen en nieuwe stukken met koppelingen er weer tussen maken.
De wasmachine aansluitingen moesten ook verplaatst worden.
Hier zit uren werk in....en vooral heel veel denkwerk!!! |
En zo stond er op ons erf een enorm apparaat met slangen vanuit de auto de septic tankleeg te zuigen. Er werd zelfs met schoon water doorgespoeld, keurig netjes! Dit leegzuigen gebeurt om het jaar en wordt door de commune geregeld.
De mannen moesten het land in om het deksel tussen het gras te vinden. Het bordje wijst aan waar de tank zit. |
Een gloednieuwe wagen, met allerlei apparatuur om het hele proces te regelen.
Op Atnaveien werd geasfalteerd. De slechte stukken worden voor de winter opgelapt.We moesten wachten op de " ledebil" de geleide auto, om langs de wegwerkers te komen. En dat met de caravan achter ons!! Hier strooit een vrachtwagen de teer met grus op de weg.
En een wals perst het hete asfalt glad. Weer of geen weer...
We kwamen bij de loods waar de caravan zal overwinteren. De man die ons hielp, Tore Kristiansen bleek in Skogli gewoond te hebben toen hij een kleine jongen was. Zijn ouders huurden Skogli in afwachting van een huis in Koppang. Hoe bestaat het!!
Tore was zo aardig voor ons de caravan naar binnen te rijden. Hij heeft daar meer ervaring in dan
Hans.
Dinsdag 27 september
Toen was het tijd voor de tyttebaer. De vosbes is nu rijp en donkerrood. We hebben vandaag samen twee emmers vol geplukt op de berg. dat is rond de zeven kilo!!
En nu 5 kilo bessen opkoken voor Ethel, en 2 kg voor onszelf om jam van te maken. Dus Erik...je bestelling voor de Kerst komt eraan! Er zitten wel wat verdwaalde bosbessen in...extra lekker!
Woensdag 28 september
Nu de caravan weg is hebben we weer uitzicht op de schuur ,waar een boomstam staat met spechtengaten erin. Daar heeft Hans een stuk van af gezaagd, en daar een vogelhuisje van gemaakt.Dat opgehangen aan de schuur, wie weet welke vogel daar in gaat nestelen of eerst overwinteren?
Daar hangt de kast, hoog en droog!
Zo ziet het er uit buiten...Kleurende bomen....nog geen nachtvorst, uitzonderlijk voor deze tijd van het jaar.
We hebben wat te stellen met de specht.... nu heeft hij huisje Anne uitgekozen om in te hakken!
Elke morgen is Hans' eerste gang naar buiten om de vogels te voeren. Er gaat wel een pond zonnebloempitten per dag doorheen. We hebben veel plezier met het kijken naar de meesjes en boomklevers.
De hele dag vliegt het af en aan, we zien wel 30 mezen heen en weer vliegen. Ze wachten op hun beurt, hangend aan de dakrand. Ook de boomklevers laten zich zien.
Zondag morgen.....witte wereld, de eerste serieuze nachtvorst, min 4 graden!
De zon staat nog laag om 10 uur in de morgen...komt nog niet over de bergen heen.
Een aangevroren auto, en een glinsterend grasveld...
Aangevroren gras.
En daar komt de zon over de berg en schijnt door de bomen op het land...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten